2-1: |
παρακαλω ουν πρωτον παντων ποιεισθαι δεησεις προσευχας εντευξεις ευχαριστιας υπερ παντων ανθρωπων |
2-2: |
υπερ βασιλεων και παντων των εν υπεροχη οντων ινα ηρεμον και ησυχιον βιον διαγωμεν εν παση ευσεβεια και σεμνοτητι |
2-3: |
τουτο καλον και αποδεκτον ενωπιον του σωτηρος ημων θεου |
2-4: |
ος παντας ανθρωπους θελει σωθηναι και εις επιγνωσιν αληθειας ελθειν |
2-5: |
εις γαρ θεος εις και μεσιτης θεου και ανθρωπων ανθρωπος χριστος ιησους |
2-6: |
ο δους εαυτον αντιλυτρον υπερ παντων το μαρτυριον καιροις ιδιοις |
2-7: |
εις ο ετεθην εγω κηρυξ και αποστολος αληθειαν λεγω ου ψευδομαι διδασκαλος εθνων εν πιστει και αληθεια |
2-8: |
βουλομαι ουν προσευχεσθαι τους ανδρας εν παντι τοπω επαιροντας οσιους χειρας χωρις οργης και διαλογισμου |
2-9: |
ωσαυτως [και] γυναικας εν καταστολη κοσμιω μετα αιδους και σωφροσυνης κοσμειν εαυτας μη εν πλεγμασιν και χρυσιω η μαργαριταις η ιματισμω πολυτελει |
2-10: |
αλλ ο πρεπει γυναιξιν επαγγελλομεναις θεοσεβειαν δι εργων αγαθων |
2-11: |
γυνη εν ησυχια μανθανετω εν παση υποταγη |
2-12: |
διδασκειν δε γυναικι ουκ επιτρεπω ουδε αυθεντειν ανδρος αλλ ειναι εν ησυχια |
2-13: |
αδαμ γαρ πρωτος επλασθη ειτα ευα |
2-14: |
και αδαμ ουκ ηπατηθη η δε γυνη εξαπατηθεισα εν παραβασει γεγονεν |
2-15: |
σωθησεται δε δια της τεκνογονιας εαν μεινωσιν εν πιστει και αγαπη και αγιασμω μετα σωφροσυνης |